Parwowiroza psa – przyczyny, objawy, leczenie tyfusu u psa

Sprawdź, co warto wiedzieć, aby skutecznie chronić swojego pupila.

Czym jest parwowiroza u psa?

Parwowiroza, potocznie nazywana psim tyfusem, to wysoce zaraźliwa choroba wywołana przez wirusa CPV-2 (Canine Parvovirus type 2). Patogen atakuje głównie układ pokarmowy, powodując ciężkie, krwotoczne zapalenie jelit, a w niektórych przypadkach także mięśnia sercowego.

Zakażenie następuje najczęściej przez:

• kontakt z kałem chorego psa,
• powierzchnie skażone wirusem (podłogi, miski, zabawki),
• bezpośredni kontakt z nosicielem.

Szczególnie niebezpieczna cecha parwowirusa to jego zdolność do przetrwania w środowisku nawet przez wiele miesięcy. W praktyce oznacza to, że ryzyko zakażenia istnieje nawet pośrednio, bez kontaktu z chorym zwierzęciem. Choć choroba najczęściej dotyka głównie szczeniąt, zagrożone są także dorosłe psy, które nie posiadają odporności poszczepiennej.

Jak pies może zostać zainfekowany wirusem parwowirozy?

Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą pokarmową – wirus wnika do organizmu, gdy pies połknie skażony materiał, np. wodę, resztki pokarmu lub przedmiot zabrudzony odchodami. CPV-2 jest niezwykle odporny na działanie wielu środków dezynfekcyjnych i może pozostawać aktywny w środowisku przez długi czas.

VETOMUNE - preparat przeznaczony dla psów i kotów w celu wspomagania odporności

Największe ryzyko zakażeń pojawia się tam, gdzie psy przebywają w skupiskach: w hodowlach, hotelach dla zwierząt czy schroniskach. W takich warunkach wirus rozprzestrzenia się błyskawicznie. Psy niezaszczepione są szczególnie narażone, ponieważ ich układ odpornościowy nie ma „pamięci” umożliwiającej skuteczną obronę.

Przeczytaj na blogu: Choroby psów - wirusowe i bakteryjne – objawy, leczenie, profilaktyka

Dlatego tak ważne są regularne szczepienia i utrzymanie wysokiej higieny w miejscach, gdzie psy spędzają czas wspólnie.

Dlaczego szczeniaki są bardziej narażone na parwowirozę i objawy psiego tyfusu?

Szczenięta są najbardziej podatne na zachorowanie, ponieważ ich układ odpornościowy jest jeszcze niedojrzały. Brak pełnej odporności sprawia, że wirus namnaża się w ich organizmach wyjątkowo szybko, wywołując gwałtowne objawy.

U młodych psów choroba rozwija się w ekspresowym tempie, a do pierwszych symptomów należy m.in.:

• uporczywa, często krwista biegunka,
• intensywne wymioty,
• postępujące odwodnienie.

Nieszczepione szczenięta mają bardzo ograniczone zasoby przeciwciał, dlatego ich organizm nie jest w stanie skutecznie walczyć z wirusem. Badania kliniczne potwierdzają, że w tej grupie pacjentów przebieg parwowirozy jest szczególnie dramatyczny i wymaga szybkiej interwencji.

Jakie są objawy parwowirozy u psów i jak je rozpoznać?

Pierwsze objawy parwowirozy pojawiają się nagle i często mylone są z innymi problemami gastrycznymi. Opiekun powinien zwrócić uwagę, jeśli jego pies:

• nagle traci apetyt,
• staje się apatyczny i ospały,
• nie interesuje się zabawą ani jedzeniem.

W kolejnych godzinach i dniach dochodzą:

• wymioty,
• silna, wodnista lub krwista biegunka,
• gorączka,
• szybkie odwodnienie.

To właśnie odwodnienie, w połączeniu z utratą elektrolitów, stanowi największe zagrożenie dla życia psa. Dlatego przy podejrzeniu parwowirozy należy jak najszybciej udać się do lekarza weterynarii. Wczesna diagnoza i wdrożenie leczenia są kluczowe dla ratowania życia pupila.

VET EXPERT RECOVERY DOG 400g - mokra karma weterynaryjna dla psów

Jakie są metody leczenia parwowirozy u psów?

Leczenie parwowirozy ma przede wszystkim charakter objawowy i wspomagający. Ponieważ nie istnieje lek bezpośrednio eliminujący wirusa, terapia skupia się na:

• intensywnej płynoterapii (uzupełnianie wody i elektrolitów),
• podawaniu antybiotyków w celu zapobiegania wtórnym zakażeniom bakteryjnym,
• stosowaniu leków przeciwwymiotnych i przeciwbiegunkowych,
• wsparciu odporności, np. surowicą lub immunoterapią.

Każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia, a intensywność leczenia zależy od stanu psa. W ciężkich przypadkach konieczna jest hospitalizacja i całodobowa opieka, aby kontrolować odwodnienie i zapobiegać powikłaniom.

Jakie są rokowania dla psów z parwowirozą?

Rokowania zależą przede wszystkim od szybkości podjęcia leczenia. Jeśli terapia rozpocznie się w pierwszych 12 godzinach od wystąpienia objawów, szanse na przeżycie wzrastają nawet do 70-80%.

Opóźnienie w rozpoczęciu leczenia drastycznie pogarsza rokowania. Do najgroźniejszych powikłań należą:

• uszkodzenia mięśnia sercowego,
• ogólne wyniszczenie organizmu.

Stała opieka lekarza weterynarii, monitorowanie parametrów życiowych i szybkie reagowanie na pogorszenie stanu zdrowia są absolutnie niezbędne, aby zwiększyć szanse psa na powrót do zdrowia.

VET EXPERT SPECIALIST SHAMPOO - specjalistyczny szampon dla psów i kotów

Jak zapobiegać parwowirozie u psów, aby chronić dorosłego psa i szczenięta?

Najskuteczniejszym sposobem ochrony przed parwowirozą są szczepienia ochronne. Pierwszą dawkę szczeniak otrzymuje około 6. tygodnia życia, a następne zgodnie z kalendarzem szczepień ustalonym przez lekarza weterynarii. Regularne doszczepianie dorosłych psów pozwala utrzymać odporność przez całe życie pupila.

Drugim filarem profilaktyki jest higiena. Warto pamiętać o:

• systematycznej dezynfekcji miejsc, w których przebywają psy,
• dokładnym czyszczeniu misek, legowisk i zabawek,
• unikaniu kontaktu z chorymi lub niezaszczepionymi psami.

Wirus parwowirozy jest wyjątkowo odporny, dlatego do jego zwalczania stosuje się specjalistyczne środki dezynfekujące. Badania wykazują, że konsekwentne przestrzeganie zasad higieny w połączeniu ze szczepieniami pozwala zmniejszyć ryzyko zachorowania nawet o 70%.