Choroby pasożytnicze psów i kotów, z którymi możesz mieć kontakt

Jeśli zastanawiasz się, które pasożyty odzwierzęce mogą być niebezpieczne dla ludzi, przeczytaj nasz artykuł. W tym materiale opiszemy najważniejsze choroby pasożytnicze psów i kotów, bo możesz mieć z nimi kontakt mając pod opieką zwierzaka. Z naszego artykułu dowiesz się:

• z jakimi chorobami pasożytniczymi możesz spotkać się u swojego zwierzaka
• czy pasożyty psów i kotów są niebezpieczne dla człowieka
• jak można im zapobiegać

TOKSOPLAZMOZA

Typ choroby: pasożytnicza Toksoplazmoza jest chorobą wywoływaną przez pierwotniaka Toxoplasma gondii, którego żywicielem ostatecznym są zwierzęta z rodziny kotowatych, w tym także koty domowe. Żywicielem pośrednim natomiast są wszystkie ssaki, w tym też człowiek. U kotów, w celu potwierdzenia bądź wykluczenia zakażenia, wykonuje się badanie kału, badanie serologiczne (obecność przeciwciał) oraz molekularne (szukanie antygenu pasożyta) a najlepiej kombinację tych metod. Do zakażenia u człowieka dochodzi najczęściej poprzez spożycie niedogotowanego mięsa zawierającego cysty pierwotniaka lub pokarmu (warzywa, owoce, woda) zanieczyszczonego oocytami wydalanymi z kałem kota. Natomiast badaniami mogącymi potwierdzić zakażenie toksoplazmozą u ludzi są metody serologiczne polegające na ocenie ilości przeciwciał IgM i IgG. Różnorodność objawów  toksoplazmozy i ich nasilenie zależne jest od rodzaju tkanek, w których namnaża się pasożyt:

• przy zaatakowaniu układu pokarmowego obserwuje się biegunki
• duszność, gdy pierwotniak namnaża się w płucach,
• żółtaczkę i powiększenie wątroby,
• objawy ze strony układu nerwowego i oka.

Leczenie: polega na długim podawaniu odpowiedniego antybiotyku, który ma sprawdzone działanie w kierunku tego pasożyta. Aby uchronić swojego kota przed zakażeniem toksoplazmozą, wyklucz podawanie surowego mięsa, ogranicz wychodzącemu kotu możliwość polowania na gryzonie i ptaki, codziennie czyść kuwetę (cysta w kale kota staje się niebezpieczna dla człowieka dopiero po upływie 2-5 dni!).

Czy toksoplazmoza jest niebezpieczna dla człowieka: TAK Należy przestrzegać zasad higieny osobistej, unikać jedzenia surowego lub niedogotowanego mięsa, dokładnie myć warzywa i owoce oraz chronić żywność przed dostępem owadów i gryzoni. U ciężarnych kobiet pierwsze zetknięcie z tym pasożytem może powodować zakażenie płodu, a w efekcie poronienie, upośledzenie psychiczne, zaburzenia neurologiczne i okulistyczne u dziecka z wrodzoną toksopalzmozą.

GIARDIOZA

Typ choroby: pasożytnicza Giardioza jest jedną z głównych przyczyn występowania biegunek o podłożu pasożytniczym u zwierząt i ludzi, wywołaną przez pierwotniaka Giardia intestinalis. Pasożyt ten rozprzestrzenia się drogą pokarmową, a do zakażenia dochodzi poprzez zjedzenie cyst znajdujących się w wodzie i żywności. W złych warunkach sanitarnych możliwe jest zarażenie z osobnika na osobnika. Ważne! Zjadanie przez Twojego psa na spacerze odchodów innych zwierząt lub ludzi także może skutkować zakażeniem pasożytami. Szerzej o problemie koprofagii piszemy w naszym artykule. Objawy, jakie mogą towarzyszyć zakażeniu giardiozą:

• łagodne, przewlekłe biegunki lub luźne stolce koloru musztardowego
• ból brzucha
• wzdęcia
• wymioty
• spadek wagi przy niezaburzonym apetycie
• zmiany alergiczne na skórze
• zmiany o podłożu behawioralnym

Część zakażeń może mieć przebieg bezobjawowy, natomiast w przewlekłych przypadkach może dojść do zaburzeń wchłaniania lub zaburzenia wzrostu w przypadku młodych osobników. Zakażenie giardią można zdiagnozować poprzez badanie kału. W celu ograniczenia inwazji zawsze bada się wszystkich współmieszkańców. Leczenie: polega na podawaniu leków przeciwpasożytniczych, które dobiera lekarz weterynarii (w przypadku zwierząt). Czy giardioza jest niebezpieczna dla człowieka: TAK

Dla człowieka chorobotwórcze są genotypy giardia występujące u psów; brak jest natomiast jednoznacznych dowodów na zagrożenie związane z giardiozą ze strony kotów. Najlepszą profilaktyką zakażenia jest przestrzeganie zasad sanitarno-higienicznych (mycie rąk, warzyw, owoców), kontrola zwierząt domowych w kierunku obecności pasożytów (badania kału), unikanie picia wody nieznanego pochodzenia. W usuwaniu cyst z wody skuteczne  jest jej gotowanie i filtrowanie, natomiast chlorowanie nie niszczy cyst tego pasożyta.

TOKSOKAROZA

Typ choroby: pasożytnicza Toksokaroza jest chorobą odzwierzęcą, wywołaną inwazją glisty psiej Toxocara canis lub glisty kociej Toxocara cati. Do zakażenia dochodzi drogą pokarmową, przy przypadkowym spożyciu inwazyjnych jaj znajdujących się na zabrudzonych glebą rękach, nieumytych owocach, warzywach, czy po bezpośrednim kontakcie z zakażonymi zwierzętami. Podobnie, jak w przypadku innych chorób pasożytniczych, pies może zarazić się glistą psią poprzez zjadanie odchodów innych zwierząt lub ludzi (zjawisko koprofagii). Inwazje o niewielkiej intensywności często są u zwierząt niewidoczne. Najsilniejsze objawy występują u zwierząt młodych, gdzie możemy zaobserwować:

• zaburzenia apetytu, wymioty, śluzowatą biegunkę
• z czasem dochodzi do chudnięcia, zmatowienia włosa i zahamowania wzrostu
• szczenięta i kocięta mają charakterystycznie rozdęty i napięty brzuch
• we wczesnej fazie inwazji mogą występować także objawy ze strony układu oddechowego – kaszel oraz wyciek z nosa

Zakażenie diagnozujemy poprzez badanie kału. Leczenie: polega na podawaniu leków przeciwpasożytniczych, które dobiera lekarz weterynarii (w przypadku zwierząt). Czy toksokaroza jest niebezpieczna dla człowieka: TAK U człowieka, jako żywiciela niespecyficznego, dochodzi do nietypowego rozwoju pasożytów, co stanowi spore zagrożenie. Ze spożytych jaj wylęgają się larwy, które odbywają wędrówki w ludzkim organizmie, wywołując chorobę w postaci:

• trzewnej z objawami związanymi z obecnością larw w płucach i wątrobie
• ocznej z upośledzeniem widzenia
• mózgowej
• tzw. utajonej ( w trakcie badania krwi stwierdza się podwyższone miano przeciwciał przeciw Toxocara)

Zakażeniu mogą ulec wszystkie grupy wiekowe, jednak najbardziej narażone są dzieci, które wykazują niższą odporność i mają częstszy kontakt z ziemią, czy piaskiem. Sprzątanie psich odchodów, odpowiednia higiena osobista, mycie rąk po każdym kontakcie ze zwierzęciem i glebą jest najlepszą profilaktyką zakażenia toksokarozą.

BABESZJOZA

Typ choroby: pasożytnicza Jest to choroba wywołana przez pierwotniaka Babesia canis, który zamieszkuje gruczoły ślinowe niektórych gatunków kleszczy. Podejrzenie choroby u psów nasuwa brak stosowania profilaktyki przeciwkleszczowej i sam przebieg choroby – dość nagłe i nasilone objawy:

• osłabienie zwierzęcia,
• gorączka,
• brak apetytu, czasem wymioty
• bladość błon śluzowych (np. dziąsła)
• brązowe zabarwienie moczu (w wyniku namnażania się pierwotniaka w krwinkach czerwonych dochodzi do ich rozpadu, objawów anemii i  pojawienia się krwi w moczu).

W celu zdiagnozowania zakażenia lekarz weterynarii wykonuje rozmaz krwi, w którym szuka obecności pierwotniaka Babesia w czerwonych krwinkach, lub wysyła próbkę do laboratorium. Należy pamiętać, że samo ugryzienie przez kleszcza nie zawsze jest przez właściciela zauważalne, a fakt że nie znaleźliśmy kleszcza lub miejsca jego ugryzienia, nie jest dowodem na brak możliwości zarażenia.  Nie wszystkie dostępne na rynku środki przeciwkleszczowe stanowią także pełną ochronę przed ugryzieniem.

Leczenie: w leczeniu stosowany jest środek przeciwpierwotniaczy, niestety podawany w formie dość bolesnego zastrzyku. Chore psy wymagają też leczenia wspomagającego: kilkudniowych kroplówek, antybiotykoterapii, leków przeciwzapalnych. W cięższych przypadkach zwierzę może wymagać przetoczenia krwi, lub intensywnej terapii wspomagającej funkcję wątroby i nerek.

Czy babeszjoza jest niebezpieczna dla człowieka: NIE Sama babeszjoza nie stanowi zagrożenia dla człowieka. Natomiast należy pamiętać, że pies pozostawiony bez ochrony przeciwkleszczowej, może przenosić kleszcze, które są źródłem chorób niebezpiecznych także dla człowieka (np. borelioza, kleszczowe zapalenie mózgu).

Szczepienia ochronne: BRAK Najlepszą formą profilaktyki jest stosowanie sprawdzonych środków przeciwkleszczowych, ograniczających kontakt zwierzęcia z kleszczami. Zarówno z chorobami pasożytniczymi, jak i z wirusowymi możemy mieć kontakt żyjąc pod jednym dachem z psem lub kotem. W przypadku chorób pasożytniczych, warto wykonywać u psa regularne badania kału pod kątem obecności pasożytów – szczególnie, jeśli nasz psiak lubi zbierać „nieczystości” na spacerze.